Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

"Λαγοί" στο "μάτι του κυκλώνα"...

Μετά από μια μακρά περίοδο "σιωπής" - που είχε ως στόχο την ανάγκη επανεξέτασης ορισμένων δεδομένων και εκτιμήσεων της τελευταίας περιόδου που φάνηκε ότι ήταν αναγκαίο να ιδωθούν με διαφορετικό μάτι, έκρινα σκόπιμο να παρεμβάλλω σήμερα, αντί του 3ου μέρους της ούτως ή άλλως ενδιαφέρουσας συζήτησης για το σοσιαλισμό (που πάντα θα είναι επίκαιρο, όποτε και αν δημοσιευτεί) ένα άρθρο αναφοράς στις πρόσφατες εξελίξεις. Αντί δικής μου επεξεργασίας, επέλεξα να αναδημοσιεύσω ένα εξαιρετικό από κάθε άποψη άρθρο του "Ριζοσπάστη" της Κυριακής 21 Φλεβάρη 2010. Στη συνέχεια, με τη συζήτηση που θα αναπτυχθεί θα καταθέσω και προσωπικές σκέψεις...

Επικίνδυνες εξελίξεις εν μέσω κρίσης και όξυνσης των ανταγωνισμών



«Στην περίοδο της κρίσης γίνεται ακόμα πιο φανερή η ασυμφιλίωτη αντίθεση μεταξύ της κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της καπιταλιστικής ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου. Συνενώνονται και ξεσπούν βίαια όλες οι αντιθέσεις της καπιταλιστικής οικονομίας. H αστική διαχείριση σε όλες τις παραλλαγές της - κλασική φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική - στην Ευρωζώνη και στην υπόλοιπη EE, όχι μόνο δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης, αλλά, αντίθετα, συνεπάγεται νέα όξυνση όλων των προβλημάτων της εργατικής τάξης, της πλειοψηφίας των εργαζομένων: Αύξηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ένταση της κρατικής βίας και καταστολής. Στο διεθνές επίπεδο, θα οδηγήσει, στις πιο πολλές περιπτώσεις, στην αναζωπύρωση υπαρχουσών και εμφάνιση νέων εστιών ιμπεριαλιστικού πολέμου».
Το παραπάνω απόσπασμα από την Πολιτική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ (Φλεβάρης 2009), ερμηνεύει τις εξελίξεις που σήμερα ζούμε, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, στην ΕΕ και παγκόσμια.
Η κατάκτηση από την Κίνα της δεύτερης θέσης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό, πίσω από τις ΗΠΑ, η αδυναμία της ΕΕ να πιάσει τους στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας και να γίνει αυτή μέχρι το 2010 η πρώτη οικονομική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο, η διακριτή ενίσχυση της Ρωσίας, της Ινδίας και άλλων ανταγωνιστικών οικονομιών και η δημιουργία νέων περιφερειακών συνεργασιών μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, επιβεβαιώνουν την όξυνση των αντιπαραθέσεων που επιταχύνονται με την κρίση.
Ταυτόχρονα, τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που παίρνονται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε όλον τον κόσμο, προκειμένου την κρίση να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, δείχνουν τον ενιαίο χαρακτήρα της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη, με στόχο να εξασφαλίσει ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και άρα την κερδοφορία της.
Οι εσωτερικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, αντικειμενικά, αποκτούν μεγαλύτερη ένταση σε συνθήκες κρίσης, είτε μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων παγκόσμια, είτε εντός διακρατικών ενώσεων, όπως είναι η ΕΕ, με μεγαλύτερες επιπτώσεις σε χώρες που βρίσκονται σε υποδεέστερη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
 
Τι λένε τα γεγονότα;

Κεντρικό ζήτημα των ημερών είναι η επίδραση που έχει η κατάσταση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας στην οικονομία της Ευρωζώνης και οι πιέσεις που δέχεται η «αξιοπιστία» - όπως λένε - του ευρώ.
Χωρίς να παραγνωρίζονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στις χώρες εντός και εκτός της Ευρωζώνης, με κυριότερη τη Μ. Βρετανία, οι όποιες εξελίξεις καταγράφονται σε μια περίοδο που το ευρωενωσιακό κεφάλαιο θα ήθελε πολύ να δει το δολάριο να εκθρονίζεται από το ευρώ σε παγκόσμιο επίπεδο και την οικονομία της ΕΕ να βγαίνει συγκριτικά ενισχυμένη από την κρίση.
Τα ελλείμματα, τα χρέη και οι δυσκολίες δανεισμού της Ελλάδας, χρησιμοποιούνται για υπονόμευση του ευρώ στις παγκόσμιες καπιταλιστικές αγορές. Η κυβέρνηση εμφανίζει αυτό το δεδομένο σαν παράγωγο ενός κερδοσκοπικού πολέμου. Η ίδια δηλώνει αμέτοχη και ζητάει από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης να αναλάβουν δράση, επειδή η συγκεκριμένη επίθεση δεν αφορά μόνο την ίδια, αλλά το σύνολο των χωρών που έχουν σαν κοινό νόμισμα το ευρώ.
Πότε οξύνθηκε αυτή η αμφισβήτηση; Οταν μετά τις ελληνικές εκλογές, η νέα κυβέρνηση παρουσίασε ιδιαίτερα υψηλό το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, ανεβάζοντάς το στο 12,7% του ΑΕΠ (τα κριτήρια του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ δεν επιτρέπουν έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ).
Η παρουσίαση ενός τόσο υψηλού δημοσιονομικού ελλείμματος λέγεται ότι ήταν επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, και πάντως της χρειαζόταν για να επιβάλει στις λαϊκές συνειδήσεις τα προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα, που είχε συνδιαμορφώσει με τους εταίρους στην ΕΕ.
 
Διαχρονικό το... μαγείρεμα

Είναι κοινό μυστικό ότι όλες οι χώρες εντός και εκτός της ΕΕ έχουν ελλείμματα πολύ μεγαλύτερα από αυτά που δημοσιοποιούν. Τα λογιστικά και στατιστικά μαγειρέματα είναι διαχρονικά, αφορούν σε όλες τις κυβερνήσεις και αποτελούν εργαλείο για το χτύπημα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Αυτό ομολογεί και η Α. Μέρκελ, όταν λέει πως όλες οι χώρες της Ευρωζώνης «πρέπει να διαμορφώνουν τα μεγέθη των προϋπολογισμών τους με τον ίδιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί μια αποσταθεροποίηση του ευρώ». Παραδέχεται, δηλαδή, ότι το στατιστικό μαγείρεμα είναι δεδομένο ακόμα και εντός της Ευρωζώνης, όπου υποτίθεται ότι τα κριτήρια είναι αυστηρότερα λόγω της ΟΝΕ.
Ορισμένα ακόμα παραδείγματα: Καθόλου τυχαία, στελέχη της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και σύσσωμη η ΕΕ, τείνουν να χαρακτηρίσουν «νομότυπο» το 1 δισ. δολάρια που εκταμίευσε η κυβέρνηση Σημίτη το 2001 από τη «Goldman Sachs» για να συγκαλύψει το δημόσιο χρέος και να πιάσει (και τότε) τα κριτήρια του συμφώνου σταθερότητας της ΟΝΕ.
Στο όνομα αυτών των κριτηρίων, οι εργαζόμενοι και ο λαός είδαν την ίδια περίοδο τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα να καρατομούνται (νόμος Ρέππα), τις εργασιακές σχέσεις να τσαλαπατιούνται (νόμος για τα stage και την εκ περιτροπής εργασία), ενώ φορτώθηκαν και με το χαράτσι των 300 εκ. ευρώ, που η κυβέρνηση θα έπρεπε να δώσει σαν «αμοιβή» στην «Goldman Sachs» για τη «διευκόλυνση» που της έκανε.
Το 2004, η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε την περιβόητη «απογραφή», αξιοποιώντας τη δική της στατιστική, για να χρεώσει κρυφά ελλείμματα στο ΠΑΣΟΚ και το ίδιο κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ για τη ΝΔ. Ο καθένας κόβει και ράβει τους στατιστικούς δείκτες στα μέτρα του και όλοι μαζί στα μέτρα των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Συμπέρασμα: Αν τα προηγούμενα χρόνια τα συμφέροντα της αστικής τάξης επέβαλλαν οι δημοσιονομικοί δείκτες να παρουσιάζονται μειωμένοι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται, σύμφωνα και με δημοσιεύματα, ότι επέλεξε να τους παρουσιάσει ιδιαίτερα αυξημένους. Το «γιατί» μένει να αποδειχτεί. Το βέβαιο είναι ότι και την περίοδο που τα ελλείμματα στρογγυλεύονταν προς τα κάτω, και τώρα που παρουσιάζονται ιδιαίτερα αυξημένα, οι εργαζόμενοι και ο λαός ήταν αυτοί που πλήρωναν τη νύφη, με θυσία των δικαιωμάτων τους στο βωμό της καπιταλιστικής υπερκερδοφορίας.
 
Η «πόρτα» του υψηλού ελλείμματος

Η τρομοκράτηση του λαού με εργαλείο το υψηλό έλλειμμα βοηθάει, βέβαια, την κυβέρνηση να περάσει με τις μικρότερες αντιδράσεις τα προαποφασισμένα ταξικά μέτρα. Ωστόσο, οι δικαιολογίες της «διαφάνειας», της «αξιοπιστίας» και του δημοσιονομικού «νοικοκυρέματος» που επικαλείται, αποδεικνύονται πολύ φτωχές μπροστά στην όξυνση των αντιθέσεων που πυροδότησε η ανακοίνωση του υψηλού ελλείμματος.
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως τα δημοσιονομικά δεδομένα μιας χώρας - μέλους της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα και η ταυτόχρονη ανάγκη να βρεθεί άμεσα ζεστό (δανεικό) χρήμα, προκειμένου να καλυφθούν τα ελλείμματα, αποτέλεσαν την Κερκόπορτα που αναζητούσαν τα ανταγωνιστικά κεφάλαια για να οξύνουν τον πόλεμο. Τον πόλεμο, που μαίνεται και οξύνεται ανάμεσα στο αμερικάνικο και το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, αλλά και ανάμεσα στο γαλλογερμανικό άξονα και τη Μ. Βρετανία, αντανακλά και η επισήμανση που έκανε τις προάλλες η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ. Μιλώντας σε κλειστή συνεδρίαση του γαλλικού κοινοβουλίου είπε ότι εντοπίστηκαν «6 χρηματοοικονομικά ιδρύματα που προχώρησαν σε κερδοσκοπικές κινήσεις σε βάρος της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα», υπονοώντας ότι και τα έξι είναι αγγλοσαξονικής προέλευσης.
Καθόλου τυχαία δεν είναι και η έμμεση αλλά δηκτική αναφορά που έκανε την περασμένη βδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος στις χρηματικές συνδιαλλαγές της τότε ελληνικής κυβέρνησης με τον αμερικάνικο επενδυτικό κολοσσό της «Goldman Sachs».
Η Α. Μέρκελ χαρακτήρισε «σκάνδαλο» ενδεχόμενη αποκάλυψη ότι «οι τράπεζες, που μας έφεραν ήδη στο χείλος του γκρεμού, μετείχαν επίσης και στην παραποίηση των δημοσιονομικών στατιστικών της Ελλάδας», αφήνοντας σαφείς αιχμές για τις πέραν του Ατλαντικού χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις και το ρόλο τους στον πόλεμο σε βάρος του ευρώ, με όχημα όπως αποδεικνύεται την Ελλάδα.
Στο ίδιο πνεύμα, η ισπανική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση έδωσε εντολή στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας να διερευνήσουν κατά πόσον τα δημοσιεύματα αμερικανικών και βρετανικών εφημερίδων για την οικονομία της χώρας ήταν «κατά παραγγελία» χρηματοπιστωτικών οίκων που στόχο είχαν να κερδοσκοπήσουν και να πλήξουν το ευρώ.
 
Ο ρόλος του ΔΝΤ

Αυτά γίνονται στη μια πλευρά του Ατλαντικού. Στην άλλη πλευρά; Σύμφωνα με το διεθνή Τύπο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα ενημερώνεται καθημερινά για την κατάσταση σε ό,τι αφορά την ελληνική οικονομία και την ευρωζώνη και με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει ότι η ΕΕ «είναι ικανή να διαχειρισθεί την κατάσταση και να επιλύσει αυτό το ζήτημα». Αυτά στα λόγια. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού τρίβουν τα χέρια τους από τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στις ΗΠΑ, αλλά και σε εφημερίδες της Ευρώπης όπου αρθρογραφούν Αμερικανοί οικονομολόγοι, πληθαίνουν οι προτροπές προς την Ελλάδα να καταφύγει για δανεισμό στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τι επιδιώκουν;
Το ΔΝΤ, σαν εργαλείο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για να δανείσει μια χώρα, βάζει μια σειρά όρους και προϋποθέσεις για τη λήψη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, που θεωρεί απαραίτητα, προκειμένου να διασφαλίσει την επιστροφή των χρημάτων που δάνεισε. Σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση ζητήσει τη συνδρομή του, θα είναι η πρώτη φορά που ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός εκτός Ευρωζώνης θα κληθεί να παρέμβει οικονομικά και πολιτικά σε χώρα - μέλος της Ευρωζώνης, καθ' υπέρβαση των όσων προβλέπει η ΟΝΕ.
Τα μέτρα βέβαια που προτείνει το ΔΝΤ είναι επί της ουσίας ίδια με αυτά που συναποφασίστηκαν στο ΕΚΟΦΙΝ. Η διαφορά είναι ότι το ΔΝΤ αποταμιεύει άμεσα χρήμα, στοιχείο που η κυβέρνηση αξιοποιεί στην επιχειρηματολογία της απέναντι στην ΕΕ, με στόχο να κερδίσει χρόνο στην εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και των προαποφασισμένων νέων πρόσθετων μέτρων.
Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες - μέλη της Ευρωζώνης αντιλαμβάνονται από τη μια το μεγάλο πρόβλημα που τους δημιουργεί το υψηλό έλλειμμα της Ελλάδας.
Από την άλλη, όμως, δηλώνουν απρόθυμες να εξασφαλίσουν χρήμα για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Επικαλούνται γι' αυτό τη δική τους οικονομική κατάσταση σε συνθήκες κρίσης (δεν τους περισσεύει χρήμα για να ενισχύσουν και τα ξένα μονοπώλια ή ζητούν ισχυρά ανταλλάγματα), την απουσία σχετικών μηχανισμών στην Ευρωζώνη, αλλά και τις δοσοληψίες της ελληνικής αστικής τάξης με ανταγωνιστικές οικονομίες, κυρίως των ΗΠΑ και ιδιαίτερα στον τομέα των εξοπλισμών.
Ειδικά γι' αυτό το τελευταίο, λένε καθαρά ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητάει ευρώ από τους εταίρους της και μέσω της αγοράς οπλικών συστημάτων να τα μετατρέπει σε δολάρια, ενισχύοντας έτσι την αμερικανική καπιταλιστική οικονομία. Μέσα σ' αυτό το πολυσύνθετο πλέγμα των αντιθέσεων εντείνονται και οι πιέσεις για την αγορά από την Ελλάδα γαλλικών φρεγατών ή γερμανικών αρμάτων μάχης και των «γιουροφάιτερ».
Είναι γεγονός ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στην «Ευρωζώνη» είναι στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης. Μια προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ θα αποτελέσει ισχυρό πλήγμα για την ΕΕ και το ευρώ, και δεν είναι σίγουρο ότι συνάδει με τα γενικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας, παρά τις οξύτατες ενδοαστικές αντιθέσεις. Είναι ενδεικτική η αρθρογραφία σε εφημερίδες του συγκροτήματος Λαμπράκη, όπου την περασμένη βδομάδα τέθηκε ευθέως το ερώτημα αν οι Ευρωπαίοι εταίροι «μάς σπρώχνουν στην έξοδο;».
Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση που έκανε την Πέμπτη στο «Ρόιτερς» ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών. «Δεν μπορεί κανείς να απορρίψει την ιδέα του ΔΝΤ. Την παρούσα στιγμή την απορρίπτουμε, γιατί είναι εκτός κανόνων της Ευρωζώνης, αλλά προφανώς είναι μια πιθανότητα η οποία υπάρχει», δήλωσε ο Γ. Παπακωνσταντίνου και σκόπιμα άφησε αιχμές για τη στάση της ΕΕ απέναντι στην Ελλάδα: «Ετσι και υπήρχε ξεκάθαρη δήλωση από την ΕΕ, τότε τα spread θα κατέρρεαν μέσα σε μια βδομάδα και οι υποθέσεις του προγράμματος σταθερότητας θα έβγαιναν σωστές», δήλωσε.
 
Ρωσία, Κίνα και Αιγαίο στο κάδρο

Το κάδρο συμπληρώνουν μερικά ακόμα στοιχεία: Από τη μια, οι σκόπιμες διαρροές της ελληνικής κυβέρνησης ότι αναζητά ρευστό σε αγορές της Ασίας και ιδιαίτερα στην Κίνα.
Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με την παραίνεση του Ρώσου Πρόεδρου προς τον Ελληνα πρωθυπουργό, κατά τη μεταξύ τους συνάντηση την Τρίτη, να καταφύγει η Ελλάδα στο ΔΝΤ ή στην Παγκόσμια Τράπεζα, σε οργανισμούς δηλαδή εκτός των δομών της Ευρωζώνης. Η Ρωσία έκανε επιθετική παρέμβαση και στο ζήτημα των εξοπλισμών, ζητώντας να τηρηθούν όλα τα συμφωνηθέντα με την προηγούμενη κυβέρνηση, ανάμεσά τους και η αγορά ρωσικών αρμάτων μάχης - και όχι μόνο.
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Β. Πούτιν, σε δηλώσεις αμέσως μετά τη συνάντηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό, έσπευσε να προβάλει τη χώρα του ενισχυμένη στον παγκόσμιο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, γεγονός που την καθιστά θελκτικό στρατηγικό σύμμαχο.
Οπως είπε, οι μακροοικονομικοί δείκτες στη Ρωσία «βελτιώνονται συνεχώς», αφού «στην Ευρώπη μπορεί να θεωρείται ένα εξωτερικό χρέος 50% - 60% του ΑΕΠ ένα "καλό" εθνικό χρέος. Εδώ στη Ρωσία, όμως, έχουμε εξωτερικό χρέος 6% του ΑΕΠ. Είναι σχεδόν μηδενικό το χρέος». Στην ίδια κατεύθυνση, υπενθύμισε με νόημα ότι «η Ρωσία συνεργάζεται με όλους τους διεθνείς Οργανισμούς, είμαστε βέβαια και μέλος του G-8 και του G-20» και στάθηκε στις ρωσικές θέσεις «σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των διεθνών οικονομικών θεσμών».
Τέλος, υπάρχει και το Αιγαίο. Οπως φαίνεται, με γνώμονα τα ευρωΝΑΤΟικά συμφέροντα, προωθούνται διευθετήσεις, οι οποίες εγκυμονούν κινδύνους για τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας. Για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν ακούγεται κουβέντα από τα επίσημα κυβερνητικά χείλη. Το αντίθετο συμβαίνει. Αξιοποιούν το θόρυβο με τα ελλείμματα για να σκεπάσουν την εκκωφαντική σιωπή τους σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, τις αποκαλύψεις για το πετρέλαιο που κρύβει τις στρατιωτικοπολιτικές διευθετήσεις που προωθούνται και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επισημοποίηση της ΝΑΤΟποίησης.
 
Ο λαός να καθορίσει τις εξελίξεις

Σε δήλωσή της, την περασμένη Παρασκευή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συνόψιζε τις εξελίξεις στις παρακάτω φράσεις: «Η κυβέρνηση αυτό που θέλει σήμερα είναι η πολιτική στήριξη, είτε της ΕΕ, είτε των ΗΠΑ και του ΔΝΤ. Παίζει ανάμεσα στις αντιθέσεις και θέλει την πολιτική στήριξη για έναν και μόνο λόγο. Για να περάσει τα αντεργατικά, αντιαγροτικά, γενικότερα αντιλαϊκά μέτρα μέσα στην Ελλάδα χωρίς αντίσταση. Με το λαό να νομίζει ότι πρέπει να συνεισφέρει και ότι συνεισφέρει ισότιμα για να κλείσουν τα ελλείμματα και το χρέος, τα οποία βεβαίως δεν τα δημιούργησε ο ελληνικός λαός.
Αυτό το παιχνίδι που φαίνεται να παίζει η κυβέρνηση, πότε πάω με τον έναν άξονα, πότε με τον άλλο, τώρα "γλιστράω" πιο πολύ προς τις ΗΠΑ για να εκβιάσω π.χ. τη Γερμανία ή τη Γαλλία, αυτό το παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι που στρέφεται εναντίον του ελληνικού λαού, εναντίον όλων των λαών και δεν πρέπει αυτός ο αποπροσανατολισμός, ότι δήθεν η Ελλάδα είναι περήφανη και αντιστέκεται στις πιέσεις, να περάσει».
Είναι δεδομένο ότι από την πολιτική της κυβέρνησης και τη γενικότερη όξυνση των ανταγωνισμών, χαμένος θα βγει ο λαός, αν με την πάλη του δεν καθορίσει ο ίδιος τις εξελίξεις. Τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και ο λαός από τις λυκοσυμμαχίες της ντόπιας αστικής τάξης με το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο. Να γιατί λέμε ότι ο ελληνικός λαός, έχοντας πάντα ως αιχμές βεβαίως τα κοινωνικά του δικαιώματα, την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις, τα συνταξιοδοτικά κ.λπ., πρέπει να αντιπαρατεθεί με το σύνολο της πολιτικής του κεφαλαίου, να παλέψει με όρους σύγκρουσης, ρήξης, ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος για τη δική του εξουσία.

Περ.Κ